Wanneer de drie vaders over hun zonen spreken, dan blinken hun ogen van trots. Waarom? Dat wordt al snel duidelijk. Ik heb niet alleen vaders en zonen voor me, maar ook echte kameraden.
Of ze bewust in de voetsporen van hun vader zijn getreden? ‘Ik reed als kind al rond met de kruiwagen’, vertelt Kenny. Bij mij heeft het er altijd wel ingezeten.’ Dat beaamt Marc volledig. ‘Enkele jaren geleden hielp hij me om een omheining rond het huis te zetten en toen voelde ik: “Dat klikt gewoon. Met hem zou ik zeker kunnen samenwerken.”’ Marc en Kenny werken in het team dat instaat voor de trappen in het metrostation. ‘Sinds kort staan we niet meer in dezelfde ploeg. Dat is misschien niet slecht. Hij weet dat ik er ben. Dus als hij wil kan hij raad vragen. Maar eigenlijk leert hij het snelste als hij er alleen voorstaat. Want als vader ben je toch iets sneller geneigd om de gevaarlijke klussen over te nemen.’